"Γιατί ο ουρανός είναι μπλέ μπαμπά;"
"Γιατί ο Γιώργος δεν με θέλει Μαρία;"
"Γιατί τα πουλάκια πετούν μαμά;"
"Γιατί η Τζένυ δε σηκώνει το κινητό ρε φίλε;"
Ακούμε και κάνουμε πολλές ερωτήσεις, μερικές που μου έρχονται στο μυαλό, κι όποιος ξέρει ας μου απαντήσει, είναι:
"Πόσες ερωτήσεις κάνουμε;
Κάνουμε όλοι τις ίδιες ερωτήσεις;
Μήπως Κάποιοι άνθρωποι κάνουνε πολλές και Άλλοι λίγες;
Για ποιό λόγο θα μπορούσε Κάποιος να κάνει περισσότερες από κάποιον Άλλον;
Μήπως αυτός θα ήξερε λιγότερα πράγματα απ' τον Άλλον;
Κι αν ο Άλλος ήξερε περισσότερα πράγματα θα τα ήξερε σωστά ή θα τα ήξερε λάθος κι έχοντας πάψει να κάνει πολλές ερωτήσεις δεν θα τα μάθαινε ποτέ σωστά;
Κι αν ο Άλλος θεωρεί ότι ξέρει τις σωστές απαντήσεις κι έχει κάνει επιλογές σύμφωνα με αυτές, πόσο συνετό είναι να πάρει το ρίσκο να ξανακάνει την ίδια ερώτηση;
Κι αν ο Άλλος είχε κάνει τις ερωτήσεις παλιά και του είχαν δώσει απαντήσεις τις οποίες τότε δεν είχε την ωριμότητα να κρίνει, μην κάνοντας τις ερωτήσεις αυτές ξανά, πώς θα μπορούσε να είναι σίγουρος ότι ζει σύμφωνα με τις δικές του αποφάσεις;
Ποιός μας δίνει τις πρώτες και σημαντικότερες απαντήσεις και κατά πόσο είναι οι σωστές;
Υπάρχουν εντέλει σωστές και λάθος απαντήσεις;
Μήπως υπάρχουν σωστές και λάθος ερωτήσεις;
Πότε είναι η σωστή στιγμή για να πάψει κάπoιος να κάνει ερωτήσεις;
Υπάρχει αυτή η στιγμή;
Και η η ερώτηση που με βασανίζει περισσότερο από όλες...
Γιατί όταν Κάποιος ρώτησε έναν Άλλο πόσες απαντήσεις έχει, αυτός του απάντησε ότι έχει μόνο μια: Ότι δεν γνωρίζει καμία απάντηση...
