Το παράδοξο

Όπως και Πάνω έτσι και Κάτω.
Αυτό τώρα τι πα' να πει;
Ότι όλα είναι ίδια;
Ότι όλα είναι όμοια;
Ότι όλα είναι ίσα;
Κι αν είναι όλα ίδια τότε γιατί βλέπω μέρα και νύχτα;Αν είναι όλα όμοια γιατί παραμένω αθεράπευτα ερωτευμένος με την πανσέληνο ενός Αυγούστου κι όχι με την υγρασία που σου τρυπάει τα κάκκαλα το Δεκέμβρη;Αν όλα είναι ίσα γιατί ο ένας μου φίλος μένει σε ένα κλουβί 25 τετραγωνικών μέτρων ενώ ο άλλος σε μια βίλλα;
Από την άλλη,το Πάνω με το Κάτω, αν δεν είναι ίδια,όμοια κι ίσα εξακολουθούν να έχουν μια φοβερή σύνδεση.
Μπορεί το ένα να είναι το ακριβώς αντίθετο του άλλου αλλά ταυτόχρονα το ένα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το άλλο.
Παράξενο πράγμα ρε παιδί μου.
Κάτι εντελώς αντίθετο με κάτι άλλο να μην μπορεί να νοηθεί χωρίς την ύπαρξη αυτού του "μισητού" άλλου.
Η παλιά ιστορία με το πως το σκοτάδι δεν υπάρχει χωρίς φώς και τούμπαλιν.
Μπορεί κάποιος να μου πει πως τελειώνει αυτή η ιστορία;
Ή απλά έχουμε αποδεχτεί το παράδοξο γιατί δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε το Αληθινό;
Έχω την εντύπωση ότι δεν είμαστε τόσο περιορισμένοι όσο νομίζουμε,αλλά μόνο την εντύπωση για την ώρα.
Την εντύπωση κι αυτή τη φράση κολλημένη στο μυαλό μου.
Όπως και Πάνω έτσι και Κάτω...

ΥΓ. Αναρωτιέμαι στο σύμπαν πιο είναι το Πάνω και πιο το Κάτω;